تبادل لینک هوشمند
روبات‌ها براي مسيريابي نيازمند سيستم‌هاي پيچيده موقعيت‌يابي هستند. بتازگي پژوهشگران، سيستم‌هاي مشابهي ساخته‌اند كه به نابينايان كمك كند بدون كمك گرفتن از ديگران، در محيط‌هاي سرپوشيده و سر‌باز، مسير مناسب را بيابند.يكي از اين سيستم‌ها كه توسط ادويگ پيسالوس و همكارانش در موسسه سيستم‌هاي هوشمند و روباتيك در دانشگاه پير و ماري كوري پاريس طراحي شده، شامل يك عينك است كه مجهز به دوربين و حسگرهايي، مشابه دوربين و حسگرهاي مورد استفاده در روبات‌هاي كاوشگر است. اين دستگاه يك نقشه سه‌بعدي از محيط اطراف كسي كه آن را به چشم مي‌زند و نيز موقعيت وي در آن محيط را فراهم مي‌سازد. اين نقشه سه بعدي، با توجه به تغيير شرايط پي‌در‌پي تغيير مي‌يابد و روي يك دستگاه الكترونيكي خط بريل به شكلي ساده نمايش داده مي‌شود. در نتيجه فرد نابينا را قادر مي‌سازد تا راه خود را بدون كمك گرفتن از ديگران بيابند. خانم پيسالوس مي‌گويد: از نظر من مسيريابي فقط به معناي حركت در محيط، بدون برخورد به مانع نيست. فهميدن اين‌كه در محيط اطرافم چه چيزهايي موجود است نيز براي من اهميت دارد. مثلاً اين‌كه در چه فاصله‌اي از داروخانه يا كتابخانه يا چهار راه قرار دارم. دو دوربين قرار گرفته شده در دو طرف عينك، تصويري سه‌بعدي از محيط فراهم مي‌كنند. يك پردازنده، تصاوير را بررسي نموده و حاشيه ديوار يا اشيا را تشخيص مي‌دهد و نقشه‌اي سه بعدي ايجاد مي‌كند. شتاب سنج‌ها و ژيروسكوپ‌هاي موجود در دستگاه (مشابه همان‌هايي كه در روبات‌ها براي تشخيص موقعيت به كار مي‌رود) موقعيت و سرعت كاربر را رصد مي‌كند. اين اطلاعات با تصوير حاصل از دوربين‌ها تركيب شده و در نهايت موقعيت كاربر نسبت به ساير اشيا را تعيين مي‌كند.اين سيستم در هر ثانيه حدود 10 نقشه توليد مي‌كند كه به دستگاه قابل حمل خط بريل منتقل مي‌شود تا به صورت يك نقشه لمسي پويا به نمايش در آيد. اين دستگاه قابل حمل، به شكل يك مربع با اضلاع 8 سانتي‌متري است كه 64 پين متصل به يك فنر دارد. انتقال گرما به فنر‌ها موجب انبساط آنها شده و اين انبساط موجب بالا رفتن پين‌ها مي‌شود. در نتيجه پين‌هاي بالا رفته، حاشيه‌هاي اشياي موجود در محيط را روي صفحه اين دستگاه نشان خواهند داد. اين نقشه به خط بريل بسرعت به روز رساني مي‌شود تا فرد نابينا يا كم بينايي كه اين عينك را به چشم مي‌زند بتواند در محيطي كه در آن قرار دارد، براحتي حركت كند.اين اولين پروژه روباتيك نيست كه در جايي ديگر هم مورد استفاده قرار مي‌گيرد. قبلا هم از نرم‌افزاري كه با استفاده از سنسورهاي روي روبات مي‌تواند مسافت طي شده توسط روبات را محاسبه نمايد، براي تعيين مسافت طي شده توسط يك فرد استفاده شده است. اين كار با محاسبه طول گام‌هاي فرد، كل مسير طي شده را تعيين مي‌كند. همچنين يك سيستم ارزان قيمت كه توسط پژوهشگران دانشگاه نوادا ساخته شده به نابينايان كمك مي‌كند به كمك يك گوشي هوشمند، مسير خود را در داخل يك ساختمان بيابند.اين سيستم جديد، از نقشه‌هاي رايگان دو بعدي ديجيتال براي فضاهاي سرپوشيده، و نيز از شتاب‌سنج و قطب‌نماي درون خود گوشي هوشمند بهره مي‌گيرد. مسير‌ها به صورت گفتاري اعلام مي‌شود. براي اين‌كه گوشي هوشمند بتواند طول گام فرد را تعيين نمايد، فرد بايد ابتدا با لمس كردن، چيزهاي اصلي موجود در محيط (مثل كريدور، در يا بالابر) را شناسايي كند.برخي پژوهشگران معتقدند مشكلاتي كه روبات‌ها و نابينايان در زمينه حس كردن دارند، مشابه يكديگر هستند، اما تفاوت‌هاي زيادي نيز بين آنهاست. سيستم‌هاي حسي طراحي شده براي روبات‌هاي متحرك، شايد كاربردهاي ديگري هم داشته باشد. اما براي اين‌كه مناسب نيازها و موقعيت‌هاي مختلف انسان شود، بايد در آنها تغييراتي ايجاد كرد.
حلقه همه چيز بين
يك دســتيـــار مجازي، نابينايان را قادر مي‌سازد محيط اطراف خود را شناسايي كنند. اين دستگاه كه حلقه چشم نام دارد، شامل يك حلقه مجهز به يك دوربين و يك هدفون است. فرد نابينا مي‌تواند آن را به سوي چيزي كه در دست دارد، بگيرد و دستگاه، اطلاعاتي نظير رنگ لباس يا ارزش اسكناس را در قالب صدا اعلام نمايد. اين حلقه از شيء مورد نظر عكس مي‌گيرد و نرم افزار هم عكس را بررسي مي‌كند. سپس، اطلاعات حاصل شده توسط صدايي مصنوعي اعلام مي‌شود.
.: Weblog Themes By Pichak :.